Watje!!!!

Wat een watje ben ik toch...

Deze reis is erg confronterend voor me...
Ik ben er achter gekomen dat ik officieel een watje ben.

Waarom?Waar zal ik beginnen?
Bij die zielige kindertjes die armbandjes vekopen(en waar we een verzameling van beginnen op te bouwen)?Bij de zielige hondjes,poesjes en aapjes in kooitjes die ik mee naar huis wil nemen of.....het ergste van alles....die babygolfjes waar ik niet doorheen durf te zwemmen met mijn bodyboard.....

Ik irriteer mezelf weet je dat?Wat voor reiziger ben ik nou??
Ben overal geweest en heb best enge dingen ondernomen maar met de jaartjes lijkt het wel steeds enger te worden zo,n rugtas op je rug...Gek he??

Mike is nog steeds stoer,die wordt alleen maar gekker met de jaren,straks gaat hij nog bungyjumpen ofzo....
Hij trotseerd die golven,groot en klein en doet gewoon zijn ding.
Hij heeft een doel voor ogen en daar gaat hij voor....knap hoor en ikke??
Ik ben een beetje bang...maar....wat misschien nog wel erger is(en het bang zijn is misschien ook wel een excuus dat goed werkt..)Ik ben lui!!!
Laat mij nog maar even liggen in de ochtend.....golven?????hmmmm....slapen!!!


Maar hoe dan ook,Het is nog steeds een avondtuur..Wat je ook doet,het reizen blijft een ontdekking.Niet alleen van de wereld maar ook van jezelf.